Kino Słońce w dawnej Dzielnicy Żydowskiej

Kino Słońce na Wodna 4

9 kwietnia 1930 roku, w kinie „Słońce”, mieszczącym się przy ul Ciasnej 23 w Kaliszu, odbyła się projekcja „Pieśni żywiołów” (w wersji oryginalnej „The Wolf Song”), która była pierwszym pokazem filmu dźwiękowego w Kaliszu.
W sierpniu 1919 r.  w budynku byłej fabryki koronek na posesji Józefa Krasuckiego przy Ciasnej 21  (na rogu z Wodną) zaczął kusić potencjalnych widzów kinoteatr Stylowy – z teatrzykiem rewiowym i bufetem. Po gruntownej przebudowie w 1928 r. kino funkcjonowało już jako Słońce. Wtedy było to kino eleganckie – na co do dzisiaj wskazują ozdobna fasada oraz kolumny wewnątrz. W 1930 r. odbyła się tam kaliska premiera  filmu udźwiękowionego. Wyświetlono „Pieśń żywiołów”  (w wersji oryginalnej The Wolf Song), amerykański western z romansem w tle w reż. Victora Fleminga, później mocno zaangażowanego w realizację przeboju wszech czasów „Przeminęło z wiatrem”. Piękna aktorka o egzotycznej urodzie Lupe Velez (artystka pochodziła z Meksyku), odtwarzająca na ekranie postać głównej bohaterki, z pewnością także zadecydowała o powodzeniu przedsięwzięcia. Kiedy obiekt zaczął się dekapitalizować, dalszej dewastacji starano się zaradzić drobnymi remontami, ale świetności „Słońcu” nie udało się już przywrócić. Po wojnie jeszcze do lat 60. w tym miejscu działało kino z nową nazwą – Bałtyk. Dzisiaj w dawnej sali kinowej ogólnie zaniedbanego budynku mieści się hurtownia elektryczna; reszta pomieszczeń, sztucznie poprzedzielana ściankami, służy kilku innym firmom.

Tylko kute balustrady i poręcze na klatce schodowej świadczą o tym, że tu był przybytek 10 muzy.

 

 

 

 

Kino Słońce na Wodnej 4, w dawnej dzielnicy żydowskiej
Kinematograf w dzielnicy żydowskiej powstał na posesji Józefa Krasuckiego po przebudowie dawnej fabryki wyrobów hafciarskich, szczęśliwie ocalałej podczas spalenia Kalisza. Na planach widać obszerną poczekalnię oraz galerię. O komforcie świadczyła także dostępność toalet. Przewidziano siedem klozetów dla kobiet, pięć dla mężczyzn oraz jeden pisuar – wszystkie z osobnymi wejściami z zewnątrz. Ostatecznie nowy obiekt został wysoko oceniony: „[kino] odpowiada wszelkim wymaganym przepisom (…), jest nowocześnie, z komfortem urządzone i pod względem sanitarnym najodpowiedniejszym z egzystujących kinematografów w Kaliszu”.

 

Żeliwne balustrady prowadzące na widownię i balkony ozdobione są lirami, które były jednym z atrybutów Apollina, uważanego za boga piękna, światła, życia, śmierci, muzyki, patrona sztuki i poezji, przewodnika muz.

Dzisiaj w dawnej sali kinowej mieści się hurtownia elektryczna; reszta pomieszczeń, sztucznie poprzedzielana ściankami, służy kilku innym firmom. Tylko zachowane kolumny, które w zmienionej przestrzeni trudno zobaczyć, przypominają o historii tego miejsca.

Źródło:
Nowy Kaliszanin Anny Tabaki i Macieja Błachowicza, Wyd. Miejska Publiczna Biblioteka w Kaliszu, Kalisz 2010
Kalendarium Południowej Wielkopolski

https://zyciekalisza.pl/artykul/kalisz-ktorego-nie-n1687313?fbclid=IwY2xjawJV5UpleHRuA2FlbQIxMQABHRCZrrRVWXYxYM33GoQz4hAAGXRO5VLJaArt3cLYi9XSK9w0M5M6SXoKmw_aem_jGOeAV4ZxLM2DOFXl2xocA