Piskorzewska aż do wybuchu II Wojny Światowej zamieszkiwana była w większości przez ludność żydowską
Ulica wytyczona została podczas lokacji miasta w drugiej połowie XIII wieku. Już w XV wieku nosiła nazwę Piskorzewska, która to nazwa zapewne wzięła się od obszernych pól leżących za murami, często zalewanych, mulistych i bagiennych, „piskorzewiem” zwanych. Przy murach obronnych, wzdłuż których płynęła Babinka, ulica zwieńczona była bramą. Kanał aż do XIX wieku przebywało się na łodziach lub brodem. Koryto Babinki zasypane zostało w czasach okupacji niemieckiej. Dziś na tym miejscu rozciągają się planty.
Piskorzewska od zarania swoich dziejów, aż do wybuchu II Wojny Światowej zamieszkiwana była w większości przez ludność żydowską. W latach dwudziestych XIX wieku mieli tu swe domy również zamożni mieszczanie, nie dość jednak bogaci, skoro ich domy były w większości parterowe, kryte gontem, drewniane lub w pruski mur stawiane. Rzadko trafiała się piętrowa kamienica. Długość ulicy została ustalona w 1941 roku po wyburzeniu przez okupanta hitlerowskiego szpitala żydowskiego, który służył ludziom nie tylko mojżeszowego wyznania.
W 2021 roku ulica wypiękniała, zyskała nową nawierzchnię a wzdłuż kamienic stanęły donice z powojnikami.