Tag: Błachowicz

REQUIEM DLA MISZCZYKA artysty sztuki użytkowej – Przewodnik po starym Kaliszu

 

Ikar na biurowcu WSK na Częstochowskiej
REQUIEM DLA MISZCZYKA. Pierwsze zniknęły wymyślone przez Niego wystroje wnętrz sklepowych. Najpierw pewnie jeszcze na pocz. lat 80 XX w. zamalowano (projektowane razem z W. Kościelniakiem) wnętrza kawiarni Ratuszowej. Inne dzieła znikały w latach 90 XX w. Kobaltowej mozaiki na ścianie dawnego kina Oazy też już nie ma, z Runoteksu zniknęło sgrafitto, potem już w nowym tysiącleciu przyszedł czas na logo NOT. Miszczyk miał pecha, że tworzył w peerelu i zdobił architekturę. Ta okazała się mniej trwała niż przypuszczano. Wydawało się, że niewielki „Ikar” na biurowcu WSK nie będzie nikomu przeszkadzał. Nikt nie broni dzieł Miszczyka. On sam też by pewnie tego nie zrobił. Był człowiekiem skromnym i wyrozumiałym. Kiedy podczas jednego z plenerów organizatorzy przypadkowo uszkodzili mu obraz, popatrzył na płótno wnikliwe i powiedział: „Tak jest lepiej”. Z jednej kompozycji stworzył dwie, oddzielne. Dużo widział, a to, co przeżył nauczyło go dystansu do spraw i ludzkich słabości. Niewiele jest okazji, żeby przypomnieć, że żółto-czerwony znak Winiar także wyszedł spod jego ręki. „Nigdy nie ulegał żadnej modzie i taniej manierze (…) miał zawsze świetne wyczucie formy i koloru” – dokonania swojego przyjaciela oceni po latach prof. Andrzej Niekrasz. Na pewno długo jeszcze pozostanie z nami naiwny, mozaikowy Chrystus ukrzyżowany na grobie artysty na Tyńcu i prace przechowywane w muzeum. Każdy ślad jest ważny.
Opracował Maciej Błachowicz na podstawie tekstu Anny Tabaki „Po niebieskich śladach”
Zygmunt Miszczyk
Mozaika zaprojektowana przez Miszczyka i Kościelniaka zdobiła wnętrze Kawiarni Ratuszowej
Kino Oaza kobaltowa mozaika autorstwa Zygmunta Miszczyka
zdjęcie udostępnione przez Lidkę Płomińską
Sgraffito na budynku NOT, zniszczone w czasie termomodernizacji budynku
1
Sgraffito na Runoteksie na ulicy Majkowskiej
2
Mur na Wojska Polskiego
3
Naiwna mozaika zdobiąca nagrobek Zygmunta Miszczyka na Cmentarzu Tynieckim. Korona cierniowa Ukrzyżowanego i kwiat u jego stóp mienią się tą samą głęboką intensywnością kobaltu. Wyrafinowany niebieski charakterystyczny dla ceramiki.
Nadal funkcjonujący żółto-czerwony logo Winiar
Kiedy artyści dostawali zamówienia przez Państwową Pracownię Sztuk Plastycznych, Zygmunt Miszczyk pracował w Kaliskim Przedsiębiorstwie Budowlanym, przez kilka lat w „koronkach” (Haft), gdzie projektował wzory firan i znowu w KPB.

Czytaj dalej „REQUIEM DLA MISZCZYKA artysty sztuki użytkowej – Przewodnik po starym Kaliszu”

Hotel Wiedeński u zbiegu ulic Garbarskiej i Kanonickiej – Przewodnik po dawnym Kaliszu

 

Garbarska 1, Kanonicka 6
XIX wieczny Kalisz to miasto wielu kultur, wielu narodów i wielu wyznań. Założycielem Hotelu Wiedeńskiego
u zbiegu ulic Garbarskiej i Kanonickiej był Niemiec Robert Pusch.  Dawniej piękny, klasycystyczny budynek był ozdobą Kalisza, teraz stoi opustoszały, popada w ruinę, strasząc odrapanymi tynkami.

Powóz dla gości hotelowych na ulicy Śródmiejskiej (dawniej Przedmieście Wrocławskie).

Czytaj dalej „Hotel Wiedeński u zbiegu ulic Garbarskiej i Kanonickiej – Przewodnik po dawnym Kaliszu”

Odbudowa Kalisza po I Wojnie Światowej była dziełem wyjątkowym. Mimo trudności gospodarczych udało się stworzyć od podstaw piękne miasto

 

Przy zbiegu ulicy Garbarskiej z Kanonicką znajduje się dwupiętrowa kamienica zdobiona na elewacji rzeźbami
i pilastrami oraz narożnym portykiem. Zbudowana została około 1920-30 roku według projektu W. Wardęskiego
i K. Zielińskiego. Jest świadectwem troski danych mieszkańców o przywrócenie Kaliszowi rangi i znaczenia sprzed kataklizmu I Wojny Światowej. Świadczą o tym szczególna troska o detale i formę. Piękną kobaltową glazurę ułożono od trotuaru do wysokości okien wystawowych. Na specjalnym kaflu znajduje się znak firmowy producenta „Adolf Schulz, Kalisz”. W żeliwne kratki zabezpieczające wejście do piwnicy wpisano datę 1918 i inicjał wytwórcy „AG”. Balustrady na dwóch balkonach i pięknie kuta brama wjazdowa prowadząca na wewnętrzny dziedziniec pokazują kunszt dawnych rzemieślników. Przed II Wojną Światową właścicielami budynku byli kaliscy Żydzi Jakub i Golda Osiakowscy.

Czytaj dalej „Odbudowa Kalisza po I Wojnie Światowej była dziełem wyjątkowym. Mimo trudności gospodarczych udało się stworzyć od podstaw piękne miasto”

Za panowania CESARZA WSZECH ROSYI KRÓLA POLSKIEGO ALEXANDRA II, za namiestnikostwa hrabiego TEODORA BERGA ukończono budowę mostu w lipcu 1866, na Kanale Bernardyńskim

 

Autorem projektu mostu Stawiszyńskiego na Kanale Bernardyńskim był konstruktor inżynier  JULIAN  ADAM MAJEWSKI, a roboty inżynieryjne poprowadził HENRYK HENISZPiaskowcowa płyta erekcyjna umieszczona na przyczółku mostu od strony ul. Garncarskiej jest pamiątką tamtego czasu. Można na niej znaleźć nie tylko nazwisko autora inżynierskiej konstrukcji, ale także cały skład komitetu budowy, bo – jak dumnie podkreślano – realizacja powstała dzięki pomocy obywateli miasta. Inskrypcję otwiera obowiązkowy zwrot: „ZA PANOWANIA CESARZA WSZECH ROSYI, KRÓLA POLSKI, ALEKSANDRA Ii; NAMISTNIKOWSTWA HRABIEGO TEODORA BERGA UKOŃCZONO BUDOWĘ MOSTU W LIPCU R 1866”

Czytaj dalej „Za panowania CESARZA WSZECH ROSYI KRÓLA POLSKIEGO ALEXANDRA II, za namiestnikostwa hrabiego TEODORA BERGA ukończono budowę mostu w lipcu 1866, na Kanale Bernardyńskim”

ZMIANY NA PLANTACH!!!

 

Dzięki projektom i pracy dawnych ogrodników mamy w Kaliszu piękne planty.

Maciej Błachowicz napisał: „Po prostu ludzie się interesują i mają prawo się niepokoić. Co do plant, mnie interesuje – czy wszystkie 70 drzew trzeba usunąć, ile krzewów i roślin ma być usuniętych i dlaczego”.

Czytaj dalej „ZMIANY NA PLANTACH!!!”

Kino Słońce w dawnej Dzielnicy Żydowskiej – Przewodnik po starym Kaliszu

 

W 1930 roku, w kinie „Słońce”, mieszczącym się przy ul Ciasnej 21 w Kaliszu, odbyła się projekcja „Pieśni żywiołów” (w wersji oryginalnej „The Wolf Song”), która była pierwszym pokazem filmu dźwiękowego w Kaliszu.Tylko kute balustrady i poręcze na klatce schodowej świadczą o tym, że tu był przybytek 10 muzy.

Czytaj dalej „Kino Słońce w dawnej Dzielnicy Żydowskiej – Przewodnik po starym Kaliszu”

Cerkiew św. Apostołów Piotra i Pawła rozebrana w 1927 roku – Przewodnik po starym Kaliszu

 

Przeczytaj ciekawy tekst Macieja Błachowicza o Cerkwi św. Piotra i Pawła

CO BY BYŁO GDYBY nie rozebrano soboru św. Piotra i Pawła, który znajdował się na obecnym placu Jana Pawła II? Trudno się dziwić naszym przodkom, że rozebrali cerkiew. Kojarzyła się Polakom z tym o czym chcieli zapomnieć, czyli z upokorzeniem jakim było panowanie Rosji. Nie mogła tez być traktowana jako zabytek, bo w 1918 roku miała zaledwie 43 lata. Nie dostrzegano też w niej żadnych wartości artystycznych, wręcz przeciwnie uważano, że zasłania ona widok na plac św. Józefa. Dzieło Mikołaja Chersońskiego z 1875 roku musiało zniknąć – przez wiele lat opuszczona świątynia ulegała coraz większej ruinie, a wśród prostych kaliszan krążyła legenda o białej damie ukazującej się w podziemiach cerkwi. W 1927 roku rozpoczęto rozbiórkę obiektu – wspaniały ikonostas powędrował do Poznania (można go oglądać w tamtejszej cerkwi) ogrodzenie, brama i jeden krzyż na Cmentarz Wojskowy na Majkowie a resztę wykorzystano przy budowie istniejącej cerkiewki w parku m.in. stolarkę drzwiową i okienną a nawet bizantyjskie pilastry. W 1927 roku po tragicznym wypadku w ruinach piwnic gdy zginął jeden z robotników, rozbiórkę przerwano w ten sposób fundamenty budowli do dziś znajdują się pod placem Jana Pawła II. W miejsce cerkwi miał stanąć Dom Przysposobienia Wojskowego im Józefa Piłsudskiego ale wybuchła wojna i udało się wznieść tylko fundamenty. W latach 1949 – 1950 Marian Sulikowski z W. Onitzchem i A. Uniejewskim wzniósł w pustym miejscu socrealistyczny Powszechny Dom Towarowy. W fundamenty wrzucono resztki zburzonego przez Niemców pomnika Strzelców Kaniowskich z placu św. Józefa. Cerkiew nie znajdowała się dokładnie na miejscu Pedetu spora część gmachu zajmowała obecny plac Jana Pawła II.

W 1875, na obecnym placu Jana Pawła II, w przestrzeni po rozebranej kamienicy zwanej „Między Nogami” rozpoczęto budowę cerkwi pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła

Czytaj dalej „Cerkiew św. Apostołów Piotra i Pawła rozebrana w 1927 roku – Przewodnik po starym Kaliszu”

Piskorzewska w dawnej dzielnicy żydowskiej pięknieje – Przewodnik po starym Kaliszu

 

Dawna dzielnica żydowska trwa tylko we wspomnieniach, które wraz
z ludźmi także odejdą w zapomnienie.
Zginęli ludzie, zginęła dzielnica. Przebudowane, uporządkowane i „wyporządniałe” ulice nie zabrzmią już dawnym gwarem jidysz, nie ożyją dawnym handlem, atmosferą, kolorytem, słowem, nie wróci już w te mury dawne życie. Ta część miasta zmieniła się najbardziej. Po prostu jest teraz czymś zupełnie innym.

Gmina żydowska w Kaliszu należała do najznaczniejszych w Koronie Królestwa Polskiego, a rabini Kalisza stali na czele Sejmu Czterech Ziem (1581–1764). Według spisu dokonanego przez Prusaków w 1793 r. mieszkańcy dzielnicy żydowskiej żyli głównie z handlu i rzemiosła. Żydzi zamieszkiwali w obrębie ulic Złotej i Garbarskiej z zaułkami, żyli w 91 domach, a gmina posiadała synagogę, przytułek i koszerne jatki.

Czytaj dalej „Piskorzewska w dawnej dzielnicy żydowskiej pięknieje – Przewodnik po starym Kaliszu”

Przystań Kaliskiego Towarzystwa Wioślarskiego działa od maja 1913 roku – Przewodnik po Starym Kaliszu

 

Przystań KTW, którą zbudowano w Parku Miejskim na Prośnie zaczęła działać 4 maja 1913 roku. Klub sportowy – Kaliskie Towarzystwo Wioślarskie, założony w 1894 roku, wychowuje zawodników odnoszących wiele sukcesów.
Przystań została pięknie odnowiona dzięki staraniom Macieja Błachowiczazdjęcie udostępnione przez Macieja Błachowicza

Czytaj dalej „Przystań Kaliskiego Towarzystwa Wioślarskiego działa od maja 1913 roku – Przewodnik po Starym Kaliszu”