Mykwa czyli łaźnia dla starozakonnych na Kanonickiej

Mykwa na Kanonickiej. Wzniesiona została w 1872. Budynek stanowił własność miejscowej gminy żydowskiej.

Tłumy ludzi na moście Kanonickim. Służby mundurowe pilnują porządku. Za Babinką na pierwszym planie mykwa.

Mykwa (Mykłe) (hebr. מקווה) – w judaizmie zbiornik z bieżącą wodą (niekiedy basen) dla osób i naczyń, które zaciągnęły jakiegoś rodzaju nieczystość rytualną. Obmycie w mykwie dokonuje się przez całkowite zanurzenie. Obmywane są także naczynia nowo nabyte.

mykwa na Kanonickiej — plan kaliskiej mykwy

Projekt konstrukcji łaźni i mykwy dla gminy żydowskiej w Kaliszu wykonany przez spółkę A. Wettler Biuro Techniczno-Instalacyjne i Fabryka Urządzeń Sanitarnych w Warszawie. Telefon Nr 93.

Mykwa to rytualna łaźnia, służąca do przypisanych żydowskimi przepisami ablucji. Budowano ją zgodnie z zasadami zawartymi w Torze. Powinna się w niej znajdować woda bieżąca, deszczówka lub woda ze źródła. Kaliska mykwa mieściła się w niezbyt obszernym, wybudowanym w 1872 r. w stylu pseudorenesansowym budynku i usytuowana była nad brzegiem Babinki, na rogu ulic Kanonickiej i Nadwodnej (obecnie Parczewskiego), w niewielkiej odległości od synagogi i nieopodal żydowskiego szpitala.

Mykwa na Kanonickiej z charakterystycznym wysokim kominem. W budynku po drugiej strony ulicy mieściła się piekarnia Mystkowskiego, a nad Babinką, mimo zimowej pory, swoje stragany rozłożyli sprzedający swoje produkty.

Budynek mykwy znad Babinki, jak większość publicznych obiektów żydowskich w Kaliszu został, rękoma pozostałych jeszcze wówczas w Kaliszu ostatnich Żydów, rozebrany podczas okupacji w roku 1941.