Juliusz Stanisław Szreniawa Szypowski – nauczyciel śpiewu w Seminarium Nauczycielskim w Liskowie, organista i chórmistrz, współpracownik księdza Wacława Blizińskiego

Wspomnienie o pradziadku
Juliusz Stanisław Szreniawa Szypowski urodził się 13 kwietnia 1880 roku w Janowie Podlaskim z ojca Juliana
i matki Antoniny z Pikulskich.

Korzenie rodziny Szypowskich sięgają 1380 roku. Najstarsze, wykorzystane w Kronice Długosza dokumenty, dotyczą Krzysztofa, późniejszego uczestnika bitwy pod Grunwaldem.

na zdjęciu Juliusz Stanisław Szypowski i Tomasz Liszewski.

Juliusz Stanisław Szypowski do 1897 roku mieszkał z rodzicami w Lublinie, gdzie ukończył gimnazjum. W domu wychowywał się z rodzeństwem: Karolem (1867), Stefanem (1869), Kazimierą (1872), Marianną (1875), Leokadią (1878). W Warszawie przez 3 lata uczęszczał do klasy organowej Szkoły Muzycznej przy Towarzystwie Muzycznym Warszawskim. Następnie wstąpił do Konserwatorium Muzycznego, które ukończył w roku 1904. W latach 1904-1906 odbywał służbę wojskową, jako kapelmistrz w Moskwie. W 1906 roku młody wykształcony muzycznie Stanisław Szypowski obejmuje posadę, jako organista, kierownik chóru i orkiestry w instytucjach oświatowych w Liskowie. Nowy organista zamieszkuje w Liskowie z rodzicami w wybudowanej „organistówce”.
Pasją Stanisława było myślistwo. W okresie młodości posiadał parę koni, głównie do wyjazdu na polowania. Stajnia znajdowała się w gospodarstwie pomocniczym przy plebanii. Posiadał także rasowe psy myśliwskie. Jego ulubionym terenem polowań były rozległe podmokłe i torfowe tereny Lubienia, gdzie polował na dzikie kaczki.

W Liskowie w roku 1913 umiera mu ojciec i zostaje pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Na nagrobku widnieje napis:
 JULIUSZ DEZYDERIUSZ
SZYPOWSKI
EMERYT
ŻYCIE SWE I PRACĘ
POŚWIĘCIWSZY CAŁKOWICIE RODZINIE
PRZEŻYWSZY LAT 73 zm. 7 STYCZNIA 1913 ROKU
UKOCHANEMU MĘŻOWI, OJCU I DZIADKOWI
KŁADĄC TĘ PAMIĄTKĘ
RODZINA PROSI O POBOŻNE
ZDROWAŚ MARIA
ZA JEGO DUSZĘ.

Stanisław Szypowski pracował w Liskowie do roku 1918, aby w latach 1918-1920 przenieść się do pracy, jako leśniczy w lasach zgierskich. W 1921 roku wrócił do Liskowa  gdzie, po utworzeniu Seminarium Nauczycielskiego „kuźni kadr nauczycielskich” uczył muzyki i śpiewu a także prowadził orkiestrę smyczkową.
W czasie wystawy „Wieś Polska” w roku 1925 wszedł w skład Komitetu Wystawowego. Powierzono mu przewodniczenie w dziale muzycznym i rozrywki. W roku 1932 ponownie opuścił Lisków ze względu na stan zdrowia i powrócił w dopiero w roku 1936. Trudno dziś ustalić miejsce kuracji. Chorował na żołądek. W wyniku poniesionych operacji została mu tylko jedna trzecia. Dlatego stosował własne „kompozycje” diety z dużą zawartością pieprzu. Po powrocie do Liskowa znów włączył się w wir pracy społecznej i oświatowej. Objął chór kościelny i naukę śpiewu w Żeńskiej Szkole Zawodowej i Sierocińcu św. Wacława. W czasie okupacji został wysiedlony z „organistówki” na Budy Liskowskie wraz z siostrą Leokadią Szypowską. Potajemnie nauczał muzyki i gry na instrumentach. Miał bogaty zbiór książek i podręczników, które chętnie potajemnie wypożyczał. Po zakończeniu wojny, wiosną 1945 roku zamieszkał z siostrą Leokadią w domu p. Józefa Bruzia, w niedalekiej odległości od kościoła parafialnego. Jako emeryt ponownie grał na organach w parafialnym kościele, gdyż dotychczasowy organista zajął się sprawami spółdzielczymi i politycznymi.
Zmarł w 1945 roku w Liskowie i spoczywa  wraz z siostrą Leokadią na cmentarzu parafialnym w Liskowie.

Źródło:
kwartalnik Liskowianin Nr 1-4 2012
http://www.archiwum.nowadeba.pl/informator/art446.html
Saga Boretti

Podziękowania dla Pani Małgorzaty Kołodziej za pomoc w poszukiwaniach śladów przeszłości rodzinnej